فضاپیمای دوگانه "Voskhod-2" وارد مدار زمین شد و وظیفه داشت آزمایش جدیدی را انجام دهد - خروج انسان به فضای باز. این ماموریت نقطه عطف مهمی در برنامه قمری شوروی بود. کل کشور راهپیمایی فضایی را دنبال کردند.
این اتفاق در 18 مارس 1965 رخ داد. الکسی لئونوف حدود 2 دقیقه بر فراز کشتی Voskhod-12 بود که توسط پاول بلیایف کنترل می شد.
لئونوف پس از بیرون آمدن از دریچه، با فشاری اندک از کشتی جدا شد و به آرامی به طول طناب-هالیارد که او را به کشتی متصل می کرد به سمت کنار رفت. در آن لحظه، بلیف پیامی را پخش کرد: "انسان وارد فضای بیرونی شده است! مرد به فضا رفت! شناور آزاد است!"
دو دوربین فرستنده روی سطح بیرونی کشتی نصب شده بود. قبل از بازگشت به کشتی، کیهان نورد دوربین فیلم را از براکت خارج کرد، یک هالیارد دور بازوی خود پیچید و وارد قفل هوا شد. بازگشت به قفل هوا با این واقعیت پیچیده بود که به دلیل اختلاف فشار زیاد بیرون و داخل لباس فضایی، تلاش زیادی برای خم کردن پوسته لباس فضایی لازم بود، که علاوه بر این، تا حدودی متورم شده بود. تنها پس از اینکه لئونوف فشار اکسیژن داخل لباس را کاهش داد، توانست وارد قفل هوا شود.
برای پیاده روی فضایی، NPO Zvezda لباس فضایی خاصی به نام Berkut ایجاد کرد. و خود آموزش راهپیمایی فضایی در هواپیمای Tu-104 انجام شد، جایی که یک مدل در اندازه واقعی از فضاپیمای Voskhod-2 نصب شده بود.
در مجموع هفت سانحه در پرواز رخ داده است. به گفته لئونوف فضانورد، سه یا چهار موقعیت خطر مرگبار را به همراه داشت. شدیدترین آنها زمانی رخ داد که سیستم کنترل در هنگام فرود کشتی از کار افتاد: کل برنامه خودکار خاموش شد و هیچ ارتباطی با زمین وجود نداشت. بنابراین، خدمه مجبور شدند کشتی را به صورت دستی فرود آورند و در نتیجه، وسیله نقلیه فرود در نقطه ای خارج از طراحی، در تایگا پوشیده از برف فرود آمد. به لطف عملیات نجات، تخلیه فضانوردان در روز سوم انجام شد.
مدتی پس از راهپیمایی فضایی لئونوف فضانورد شوروی، آمریکایی ها موفق به تکرار همان آزمایش شدند.
در 3 ژوئن 1965، فضانوردان آمریکایی جیمز مک دیوات و ادوارد وایت که با فضاپیمای جمینی-4 پرتاب شدند، دریچه را باز کردند و وایت به فضا رفت.